21/2/10

WHO PRESSED THE 'MUTE' BUTTON ON THE TV REMOTE?


Pues nada, señoras y señores, ya ha acabado el día competitivo de hoy, y debo decir que estoy un 50% satisfecha con mi actuación, la cual ha sido digna pero no destacante (lo cualo?). Pero no avancemos acontecimientos.

Todo ha empezado a las 8:00h de la mañana, cuando mi despertador ha sonado (no) ricamente para anunciar que era el momento de ponerse en pie. Para variar, he parado la alarma y he seguido durmiendo. Pero sólo un minuto, pues previsora yo, al isntante la alarma de la radio ha sonado, esta vez con una canción, que a SS ha hecho especial gracia, pues si micestado de donambulismo extremo de esta mañana no me falla, ha comentado algo así como .... vale, no me acuerdo de lo que ha dicho, pero ha dicho algo. En fin, cuando ambas dos ya estamos más o menos en pie, ha sonado la tercera alarma del dia, la de nuestra querida amiga SS, reiterando la necesidad de ponerse en marcha.

No había tiempo de recoger, pues en 45 minutos debíamos estar en la otra punta de Bracelona. Me pongo el maiot y no me moltesto ni de esconderme bajo otras capas de ropa, nunca me ha importado ir dando el cante por la calle. Peinado (el cual se merece un comentario a parte pues mis tocados en días de competición han evolucionado con el tiempo), ahora me decanto por alisarme el pelo y lucir una elegante coleta alta sujetada con la cinta azulyblanca Vincit. Maquillaje, nada ostentoso, natural como la vida misma.

Así, y en tiempo record, SS, LS y NY se dirigian al coche.

Llegamos al polideportivo del Buen Pastor, BenPi para los amigos; saludamos a las muy mucho queridas entrenadoras ML y CG; y enseguida adquirimos los roles predeterminados: SS inicia su modo juez y NY se dispone a calentar.

No entraré en el debate de 'lo mucho que resvala la pista' porqué sí, es cierto, resvala, pero tampoco es para tanto. En el fondo todos sabemos que nos hacemos caquita y echarle la culpa a la pista parece lógico (lógico para el patinador, al menos). Lo cierto es que a medida que pasan los años cada vez me gusta más esa pista, si, no importa que tenga goteras o que algunas racholas estén rotas y se te quede la rueda clavada....

En fin, pero como no podía ser de otro modo en los eventos organizados por el CEEB, la megafonía no nos ha acompañado, o al menos no lo ha hecho en los primeros seis números. Des de aquí quiero mandar mi más sentido pésame a los patinadores que se han visto obligados a ejecutar su disco sin acompañamiento musical. Desde aquí quiero mandar también un agradecimiento a esos mismos patinadores que, a falta de musica, han tarareado ellos mismos pensando que no los oíamos, a los que han hablado con la gente del público como si la falta de hilo musical lo justificara y a los que han puesto caras raras de 'qué está pasando?'.

Por favor, un poco de seriedad, es una competición. Si se estropea la música y el responsable de megafonía o tu entrenadora no te indica lo contrario, tu misión es seguir patinando como sino pasase nada. Además, alguien quiere decirme donde está la relación entre 'no hay música, ergo, no saludo al finalizar mi disco'. Correcto, no hay ninguna. Así que todos aquellos que no hayais saludado, hacerlo, por favor, la siguiente vez.

Por suerte, dos estupendos padres del club han venido al rescate y han conseguido arreglar el sistema de audio. Por suerte para mi. Mi actuación ha sido normalita, pero sin duda podría ser mejor. Me quedo con la corrección de mi muy amiga SS, una fuente inagotable de inspiración para mi en todo momento. Pienso aplicar tus sabios consejos cada día de entrenamiento.

"T'he vist millor en estil altres vegades, és un punt fort teu i l'has d'explotar. Al final no hi havia gairebé passos i els del principi no se't veia molt segura. T'ho dic per què sé que ho pots fer millor i, tot i que no estava malament, podies haver-te desmarcat MOLT més. Mataré a la teva pirueta, perquè també la podies haver fet millor, i els rippers. Però a la pròxima competi la claves. Agafa aquests apunts i matxaca la part artística del principi. Recorda la metàfora de la fulla. "

NY

2 comentarios:

  1. Lamentablement, l'infortuni de "la música muere en medio de un disco" s'ha repetit en algunes ocasions més al llarg de les 8 feixugues hores de competició. I, més penosament, en nenes petites. Però la veritat és que ho han portat molt bé.

    Jo també sento que la tradició d'entrar amb estil a la pista, de saludar correctament a ambdós costats, a jurat i públic, i sortir tan digna com a l'entrada S'ESTÀ PERDENT I ÉS UN ERROR. Un error molt gran. L'actitut no només es mostra fent el ball. S'ha de mantenir en tot moment. I és una crítica que sense cap mena de dubte l'han de fer les entrenadores. S'han d'exigir uns mínims. Com també s'ha d'exigir una bona base: les nenes d'avui en dia NO CORREN BÉ. Això el primer punt, i el segon, les nenes d'avui en dia NO SABEN FER UN ANGEL.

    No vull recòrrer al "en nuestros tiempos todo era distinto", però "en nuestros tiempos" la gent sabia fer molt bé els àngels, i les nenes (i nens)(tot i que abans, pocs) aixecaven la cama per sobre els 90º. Ara, l'angel ha mutat en "equilibri enrera", perquè l'angle no passa dels 15 respecte la vertical. Penós.

    MOLT CERT que m'ha fet molta gràcia la música de la ràdio; i molt cert també que no recordo què he dit exactament.

    M'ENCANTA l'estampat vincit que has creat per la temàtica!


    SS

    ResponderEliminar
  2. Increible, pq te veo muchas veces por casa que sino ya te daba por perdida en el mundo...

    Que guardadito lo tenias, ehhh jejjeee haber si cojes costumbre y actualizas mas!!

    ResponderEliminar